از بيرون نماي آسايشگاه رواني ترانس آلگيني با ديوارهاي بلند آجري و برج ناقوس تقريبا باشكوه به نظر مي‌رسد، ولي روزگاري فجايعي پشت ديوارهاي آن اتفاق افتاده است كه به اين زودي خيال ندارد از اذهان بيرون برود. با مجله دلتا همراه باشيد تا به اين آسايشگاه مخوف برويم.
آسايشگاه رواني ترانس آلگيني
آسايشگاه رواني ترانس آلگيني در سال ۱۸۶۳ در ايالت ويرجينيا غربي آمريكا افتتاح شد. يك طرفدار فرايند درماني معتقد بود كه بيماران رواني بايد طي دوراني كه در بيمارستان روان‌پزشكي سپري مي‌كنند، به هواي آزاد و نور آفتاب و محيطي سالم و دلپذير دسترسي داشته باشند.
اين آسايشگاه رواني در ابتداي شروع به كار، ظرفيت پذيرش ۲۵۰ بيمار را داشت و داراي راهروهاي طويل و جادار، اتاق‌هاي تميز با پنجره‌ها و سقف‌هاي بلند بود.
حدود ۲۰ سال پس از بازگشايي، اين بيمارستان روان‌پزشكي مملو از بيماران رواني شد. افزايش روزافزون تشخيص بيماري‌هاي رواني و همين‌طور طرد شدن بسياري از افراد به اين بهانه، موجب شد وضعيت اين آسايشگاه رواني به‌هم بريزد. به اين ترتيب در سال ۱۹۳۸، در ترانس آلگيني بيش از ۶ برابر ظرفيت عادي بيمار پذيرش شد.
باتوجه به شلوغي و ازدحام شديد، ديگر خبري از اتاق جداگانه و خصوصي براي بيماران نبود و در يك اتاق ۵ يا ۶ بيمار جا داده مي‌شدند. نه تخت كافي براي تمام بيماران موجود بود و نه سيستم گرمايش جواب‌گو بود.
بيماراني كه نظم آسايشگاه را به هم مي‌ريختند، در قفس‌هاي مخصوصي در سالن زنداني مي‌شدند. اين روش كاملا بي‌رحمانه‌اي بود كه كاركنان بيمارستان براي كنترل بيماران ابداع كرده بودند.
آسايشگاه رواني يا شكنجه‌گاه ؟
علاوه بر كاهش بهداشت و كيفيت معالجات و مراقبت از بيماران، يك وحشت جديد هم از راه رسيد. جراح بدنامي، يك آزمايشگاه لوبوتومي در اين مركز رواني داير كرد.
فرايند درماني لوبوتومي، يكي از بحث‌برانگيزترين روش‌هاي درماني قرن بيستم است. در اين روش درماني كاملا غير انساني، ميله نازك و تيزي، گوشه چشم بيمار گذاشته مي‌شد تا وارد مغز شود و بافت پيونديِ قشر پيشاني را قطع كند.
دقيقا مشخص نيست چند نفر قرباني اين اعمال ددمنشانه شده‌اند، ولي تخمين زده مي‌شود كه او در طول دوران طبابت خود بيش از چهار هزار عمل لوبوتومي انجام داده است. بكارگيري لوبوتومي از سوي او موجب شد بسياري از بيماران با آسيب‌هاي جسمي و شناختي هميشگي مواجه شوند و حتي برخي روي تخت عمل، جان خود را از دست بدهند.
بدرفتاري و غفلت از بيماران آسايشگاه رواني ترانس آلگيني تا سال ۱۹۴۹ ادامه پيدا كرد. در اين زمان بود كه روزنامه «چارلستون گازِت» گزارشي از شرايط وحشتناك حكمفرما بر اين آسايشگاه رواني منتشر كرد كه تا پيش از اين از چشم عموم مردم پنهان مانده بود.
ولي نكته وحشتناك اين بود كه با تمام اين اوصاف، اين بيمارستان روان‌پزشكي تا سال ۱۹۹۴ به كار خود ادامه داد و تنها در اين سال بود كه بالاخره براي هميشه تعطيل شد.
امروزه در محل آسايشگاه رواني سابق، موزه‌اي راه‌اندازي شده است. در اين موزه وسايلي مانند كاردستي‌هايي كه بيماران در برنامه‌هاي هنر درماني مي‌ساختند، همچنين وسايل و ابزارآلات درمان‌هاي منسوخ‌شده‌اي مانند ژاكت‌هاي مهاركننده به نمايش گذاشته شده است.
بازديدكنندگان همچنين مي‌توانند در تورهاي ماورالطبيعه در اين بيمارستان روان‌پزشكي شركت كنند كه به عقيده شكارچيان روح مجرب، مي‌توان در خلال آن، آواها و نجواهاي ترسناكي از گذشته تاريك اين مكان را بازشنيد.
پيشنهاد مطالعه: مطلب تجربه همزمان وحشت و زيبايي در قلعه طلسم‌شده پردجاما را بخوانيد!
با مجله گردشگري دلتا همراه باشيد.