شيلاندر روستايي است كه ماسوله زنجان نام گرفته است و با سكوت و زيبايي بكر و چشم‌نواز خود، نامش را در ميان روستاهاي ديدني ايران به يادگار گذاشته است. شيلاندر روستاي پروانه‌هاست. امروز با مجله دلتا به سرزمين پروانه‌ها مي‌رويم.
وقتي اين طبيعت زيبا تصميم به جلوه‌گري مي‌گيرد، هر لحظه ما را با يك شگفتي تازه مبهوت خود مي‌كند، مخصوصا وقتي پاي معماري زيباي ايراني هم در ميان باشد.
با اين سفرهاست كه دل عاشقان طبيعت آرام مي‌گيرد و در دنياي قشنگ‌شان خاطره تازه‌اي برجاي مي‌ماند. با وجود درختان توت بسياري كه در منطقه شيلاندر روييده است، پروانه‌هاي زيادي ديده مي‌شوند. اين روستاي گردشگري بر دامنه كوهي مشرف بر رودخانه قرارگرفته كه منظره‌اي حيرت‌انگيز دارد.
زادگاه پروانه‌ها، شيلاندر
در ۳۵ كيلومتري شمال شرق شهر زنجان، روستايي زيبا به نام شيلاندر با معماري پلكاني و خانه‌هايي ساخته شده از خشت و گل و مردمي سرشار از زندگي وجود دارد. اين روستا به سبب وجود پروانه‌هاي بسيار به سرزمين پروانه‌ها معروف است.
مسير رسيدن به سرزمين پروانه‌ها، جاده‌اي خاكي است. ۱۶ كيلومتر كه از شهر به سمت شرق حركت مي كنيد به بالاي كوهي مي رسيد كه قله آن در محاصره ابرهاست. جاده كم كم پيچ در پيچ مي‌شود و مسير، مملو از چشمه‌هاي زيبا و پروانه‌هاي رنگارنگ است.
يك طرف جاده پر است از درختان توت، فندق، آلو و گردو كه منزلگاه پروانه‌هاست و در طرف ديگر روستاي زيباي شيلاندر واقع شده است.
مردم اين روستا كه حالا شهر نشين شده‌اند تنها سه ماه تابستان را براي بهره‌مند شدن از هواي پاك و خنكاي سايه درختان در تابستان به اين منطقه نقل‌مكان مي‌كنند تا از هواي پاك، اكسيژن خالص و زيبايي فوق‌العاده طبيعت بهره‌مند گردند.
ساكنين اين روستا مي‌گويند ما فقط سه ماه سال را در اين مكان مي‌گذرانيم، حال آنكه اينجا منزلگاه دائمي پروانه‌ها در تمامي سال است.
آب و هواي سرزمين پروانه‌ها
در واقع اين محل براي انسان‌ها تفرجگاهي در منزلگاه پروانه‌ها است كه به سبب حضور درختان توت و فندق در اين محل گرد هم جمع شده‌اند.
هواي اين روستا اكسيژن خالص است، هوايي پاك و فوق‌العاده كه باعث مي‌شود ريه‌هاي آلوده از دود و دم ماشين‌ها را براي مدتي هرچند كوتاه تازگي و شادابي ببخشد و از آلودگي هوا رها كند.
سوغاتي اين روستاي زيبا توت، آلو، گردو و فندق است به همراه ريه‌هايي مملو از هواي پاك.
تنوع پروانه‌ها
پروانه‌هاي كوچك و بزرگ رنگي كه گاه حتي تنوع رنگ بال آنان، بيش از پرهاي مرغ عشق است، بر زير و روي گل‌هايي منزل ساخته‌اند كه مي‌توان در حاشيه اين روستا ديد.
پروانه‌اي به بزرگي يك كف دست بود. روي يكي از شاخه هاي درخت توت بزرگ كنار رودخانه، هر چه كرديم پر بزند و بپرد، نشد كه نشد. رهگذري آمد، سنگي پرتاب كرد، آرامش خانه‌اش بهم ريخت و پر زد و رفت؛ اين را يكي از اهالي روستايي مي‌گويد كه همسايه پروانه هاست.
پيشنهاد مطالعه: مطلب تنها كوه خوراكي دنيا در ايران را بخوانيد.
با مجله گردشگري دلتا همراه باشيد.