روستاي صراخيه را ونيز ايران ناميده‌اند. روستايي ايستاده روي آب و لابه‌لاي نيزارهاي بلند تالاب شادگان با مردماني كه به بلبا بَلَم‌هاي دست‌ساز كوچك در آبراهه‌هاي باريك مي‌رانند. زندگي در روستاي صراخيه ونيز ايران جاري است. در ادامه با مجله دلتا همراه باشيد.
روستاي صراخيه ونيز ايران كجاست؟
روستاي صراخيه جايي است كه در ميان تالاب شادگان قرار دارد. شادگان نام تالابي است كه حدود ۱۱۰ كيلومتر با اهواز و ۶۰ كيلومتر با خرمشهر فاصله دارد. بنابراين روستاي صراخيه در استان خوزستان قرار دارد. اگر قصد سفر به خوزستان را داريد، بازديد از صراخيه را در برنامه‌هاي خود بگنجانيد.
روستاي صراخيه ميان تالاب شادگان قرار دارد. بنابراين ساكنانش مجبورند براي زندگي و رفت و آمد خود در روستا، سوار بر قايق‌هاي چوبي شوند. قايق‌ها، همان بَلَم هستند كه روي بلم مي‌نشينند و حركت مي‌كنند. پارو زدن، عادي‌ترين كاري است كه صراخيه‌اي‌ها در زندگي انجام مي‌دهند.
رقص دلفين‌ها در كوچه‌هاي خيس
معماري خانه‌هاي صراخيه ساده و متناسب با اقليم است. خانه‌ها با ني، اصلي‌ترين گياه تالاب شادگان و خشت و گل ساخته مي‌شوند. زندگي صراخيه‌اي‌ها ساده و صميمي است.
همه اين‌ها براي شهرنشينان، جذابيت دارد و آن‌ها را سر شوق مي‌آورد. ديدن پرنده‌هاي نادر و مهاجر نيز از ديگر جاذبه‌هاي روستاي صراخيه است. بومي‌ها مي‌گويند روزگاري كه حال تالاب شادگان بهتر بود، حتي دلفين‌ها نيز به روستا مي‌آمدند.
هشدارها درباره روستاي صراخيه ونيز ايران
مردم روستاي صراخيه اغلب از قايق موتوري استفاده نمي‌كنند. صداي آن، پرندگان را فراري مي‌دهد. حال گاوميش‌هاي روستا را هم بد مي‌كند. بهتر است شما نيز براي بازديد از همه نقاط روستا، مثل خود اهالي از بلم استفاده كنيد.
در روستاي صراخيه همه مي‌توانند بلم را هدايت كنند. بنابراين مي‌توانيد حتي از كمك كودكان روستا هم استفاده كنيد. مردم روستاي صراخيه نه آب دارند، نه گاز، بنابراين با خودتان آب آشاميدني همراه داشته باشيد.
پيشنهاد مطالعه: مطلب درياچه سوها، نگين درخشان كوه‌هاي اردبيل را مطالعه كنيد.
با مجله گردشگري دلتا همراه باشيد.