آيا تا به حال تصور كرده‌ايد در مكاني زندگي كنيد كه از شدت سرما مژه‌هاي شما يخ بزند؟ سردترين نقطه مسكوني جهان به نام "اويمياكون" در شمال شرقي روسيه قرار دارد.
دره اويمياكن يكي از سردترين نقاط كره زمين و سردترين منطقه‌اي است كه در تمام طول سال در آن سكونت ديده مي‌شود. اين منطقه به قطب سرما مشهور است. ساكنان اين منطقه در جايي زندگي مي‌كنند كه دماي آن مي‌تواند به منفي ۷۰ درجه سانتي‌گراد برسد. با مجله دلتا همراه باشيد تا با سردترين نقطه قابل سكونت زمين بيشتر آشنا شويد.
قطب سرما
دره اويمياكن در ياكوتيا (شمال شرقي روسيه) به‌عنوان قطب سرما شناخته مي‌شود. جاي تعجب نيست كه اين روستا با ميانگين دماي منفي ۵۰ درجه سانتي‌گراد در ژانويه، سردترين مكان مورد اسكان در جهان نام گرفته است. سردترين دماي گزارش شده در اين روستا منفي ۷۱.۲ درجه سانتي‌گراد مي‌باشد. اين عدد، كمترين دماي ثبت شده براي سكونتگاه‌هاي دائمي روي زمين و كمترين دماي ثبت شده در نيم‌كره شمالي است. در اين منطقه ساكنين درست همان‌گونه «زمستان سيبري» را تجربه مي‌كنند كه مردمان ساير نقاط از سردي آن ياد مي‌كنند.
روستاي تومتور در دره اويمياكن، حدود ۷۵۰ متر بالاتر از سطح دريا واقع شده است. طول روز در اين منطقه بين ۳ ساعت در زمستان تا ۲۱ ساعت در تابستان متغير است. باوجودي كه اين روستا سرماي شديدي را در زمستان پشت سر مي‌گذارد، اما دماي بيش از ۳۰ درجه سانتي‌گراد در ماه‌هاي ژوئن، جولاي و آگوست (ماه‌هاي تابستانه) اتفاق غيرمعمولي نيست. حتي در ماه آگوست كه آب و هوا شروع به تغيير مي‌كند، دماي هوا مي‌توانند به راحتي تا منفي ۱۵ درجه سانتي‌گراد هم برسد.
سفر از ياكوتسك
تنها راه قابل اعتماد براي رسيدن به اويمياكن، ۲ روز رانندگي از مبدأ ياكوتسك، پايتخت اين منطقه است كه سردترين دماي زمستان ثبت شده در بين شهرهاي جهان را دارد. ياكوتسك با پرواز مستقيم روزانه از مسكو در دسترس خواهد بود كه اين پرواز ۶ ساعت و نيم طول مي‌كشد.
قطب سرما از بزرگراه كوليما (كه با نام جاده استخوان‌ها هم شناخته مي‌شود) چندان دور نيست. اين بزرگراه توسط زندانيان استالين در سال ۱۹۳۰ ساخته شده است. اين جاده از ياكوتسك شروع شده و تا ماگادان ادامه پيدا مي‌كند. در اين مسير ۳ رشته كوه ديده مي‌شود كه در تركيب با ديگر عوامل جوي و اقليمي، آب و هواي بي‌نظير منطقه را شكل مي‌دهد.
تاريخچه اويمياكن
در دهه‌هاي ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ اين روستا محلي بود كه گوزن داران توقف مي‌كردند تا گله‌هايشان از چشمه‌هاي آب‌گرم سيراب شوند. جالب اينجاست كه اويمياكن به معني «آب بدون انجماد» است اما حتي الكل هم در اينجا يخ مي‌زند. بيشتر خانه‌ها هنوز هم براي توليد گرما از زغال‌سنگ و چوب استفاده مي‌كنند و از امكانات مدرن كمي برخوردار هستند. حتي توالت‌هاي برخي از خانه‌ها در محوطه خارج از خانه بنا شده‌اند.
حيرت‌انگيز است كه حدود ۵۰۰ نفر از مردم سيبري، خانه‌هاي خود را در اين منطقه به‌ظاهر غيرقابل سكونت بنا كرده‌اند و عمدتاً به مشاغل سنتي مانند گله‌داري، شكار و ماهيگيري مشغول هستند. در چند سال گذشته، صنعت كوچك و ويژه ديگري نيز در اين شهر شكل گرفت: صنعت گردشگري. اين مكان ارزش حداقل يك‌بار بازديد در طول زندگي‌مان را دارد. كساني كه قدم در اين نقطه از زمين گذاشته‌اند را مي‌توان «رام كنندگان واقعي زمين» دانست.
همچنين بخوانيد:
قديمي ترين و عميق ترين درياچه جهان
درياچه اي كه يك شبه همه را كشت!
تفريح در قديمي ترين شهربازي جهان
با مجله گردشگري دلتا همراه باشيد .