در ايران، مناطقي وجود دارد كه گاهي با قدم گذاشتن در آن‌ها، از اين دنيا جدا مي‌شويم و گويي پا به دنياي قصه‌ها و روياها گذاشته‌ايم. اين مناطق انگشت‌شمار، هركدام بنا به دليل خاصي دست‌نيافتني به نظر مي‌رسند.
در بخش ايرانگردي امروز به سراغ روستاي ديزباد بالا رفته‌ايم، يكي از همين مناطقي كه انگار اين جهاني نيستند، روستايي كه همه مردم آن باسواد هستند و به همين دليل آن را متمدنترين روستاي ايران مي‌دانند! در ادامه با مجله دلتا همراه باشيد تا بيشتر با اين روستا آشنا شويم.
موقعيت جغرافيايي روستاي ديزباد بالا
وارد جاده نيشابور كه مي‌شويد و چشمتان به توربين‌هاي بادي كه مي‌افتد، قدم به منطقه ديزباد گذاشته‌ايد. با گذشتن از رباط فخر داوود در ۶۲ كيلومتري مشهد به سمت راست بپيچيد و ۱۳ كيلومتر ديگر را پشت سر بگذاريد تا به روستاي ديزباد بالا برسيد. ديزباد پس از ماسوله، معروف‌ترين روستاي پلكاني ايران نيز هست.
اولين مدرسه روستا در سال ۱۳۱۲ تاسيس شد و ناصرخسرو نام داشت. اين روستا، در سال ۱۳۴۸ به عنوان يكي از معدود روستاهايي كه صد در صد باسواد است، در يونسكو به ثبت رسيد و عجيب نيست كه نخبگان فراواني نيز از اين روستا برخاسته باشند.
يكي ديگر از نكاتي كه باعث شده اين روستا، در ميان ساير روستاهاي ايران، جايگاه ويژه‌اي داشته باشد، تفكيك زباله است! در اين روستا نه تنها كسي حق ريختن زباله بر روي زمين را ندارد، بلكه مردم روستا خودشان را موظف مي‌دانند كه روستا را تميز كنند و خيلي پيش‌تر از آنكه كسي به فكر تفكيك زباله بيفتد، آن‌ها اين كار را انجام مي‌دادند.
بهشت عاشقان محيط زيست
وقتي وارد اين روستا مي‌شويد، تابلوي جالبي را خواهيد ديد كه روي آن نوشته شده :«مبادا شكار، مبادا تبر بر درخت و بهار، محيط و زمين را نكو پاك‌دار.» اين، شعار مردم روستاست. نكته ديگري كه در همان ابتداي ورود به روستا توجه شما را به خود جلب خواهد كرد، نمادي عجيب به شكل DNA است كه بر روي يك بلندي نصب شده است. در قسمت بالايي اين DNA، يك لانه كبوتر و يك قلم به چشم مي‌خورد كه به اين معناست كه فرهنگ حفاظت از محيط زيست، چيزي‌ست كه در ژن مردم ديزباد بالا وجود داشته و از نسلي به نسل ديگر منتقل مي‌شود.
ساير عجايب روستا
۱. آرماني در اين روستا وجود دارد كه اولين بند اين آرمان اين است كه كسي حق ندارد در اين روستا درخت بلند قد را قطع كند. مي‌گويند پرنده‌ها بر درختان بلند قد بيشتر لانه مي‌كنند چون امنيت دارند و هر چه حال پرنده‌ها بهتر باشد، آن پرنده‌ها كرم خراط گردو و گيلاس را مي‌خورند و ديگر نيازي نيست سم شيميايي براي آفت بزنيم.
۲. در اين روستا اگر كسي در مزرعه استخري دارد، موظف است حتماً چند تكه چوب در استخر بيندازد كه اگر پرنده‌اي خواست آب بخورد غرق نشود.
۳. شوراي روستا تصويب كرده است كه اگر كسي مي‌خواهد خانه‌اي بسازد يا بخواهد خانه را مرمت كند، حتماً بخشي از خانه بايد آشيان پرنده باشد. باورشان به اين است كه هر چه پرنده‌ها حالشان در اين روستا بهتر باشد، هم در قلمرويي كه پرواز مي‌كنند كود بهتري در زمين مي‌پاشند و اين كود مي‌تواند حاصلخيزي خاك را افزايش دهد كه ديگر نيازي به كود شيميايي نيست و هم اينكه پرنده‌ها با آفات مبارزه مي‌كنند و نكته ديگر اينكه پرنده‌ها با آوازي كه مي‌خوانند حال مردم را بهتر مي‌كنند.
۴. در اين روستا از تراكتور براي شخم زدن استفاده نمي‌كنند، در مواقع شخم سيب‌زميني يا آلوي قطره‌طلا در زمين جاسازي مي‌كنند، گرازها به بهانه اينكه سيب‌زميني‌ها را پيدا كنند با پوزه قوي‌شان خاك را زير و رو مي‌كنند، غذا را پيدا مي‌كنند و زمين را هم آماده كشت و زرع كرده‌اند.
۵. در اين روستا كسي شكارچي اجير نمي‌كند كه گرازها را بكشد تا به محصولات كشاورزي‌شان آسيب نرسد، بلكه موانع فيزيكي ايجاد كرده‌اند كه گرازها نزديك مزارع و درخت‌هايشان نشوند.
همچنين بخوانيد:
اورامانات، روستاي پلكاني سنگي در دل مه
روستايي در ايران با حس و حال روستاهاي اروپايي
درياچه دوقلو سياه گاو، آكواريوم طبيعي ايران
با مجله گردشگري دلتا همراه باشيد .